30 Temmuz 2012 Pazartesi

Özlerken de gülümsüyor gözlerim...


Özledim seni...

Birlikte yaptığımız ve yapamadığımız her şeyi özledim...

Gördüğüm her insana sen misin diye bakmaktan, gittiğim her yerde seni aramaktan yoruldu yüreğim. Birlikte dinlediğimiz, sevdiğimiz şarkılar çaldığında boğazımda oluşan düğümlerden, içimin sızlamasından, rüyamda seni görmekten de yoruldu yüreğim... En çok da özlemekten yoruldu...

Aklıma gelmediğin bir günüm bile yok. İlla buluyorum seni hatırlatacak, düşündürecek bir şey. Evet, biliyorum kendi kendime işkence yapıyorum. Unutmak daha kolayken ve sancısızken ben unutmamayı seçiyorum. Belki de düşünecek daha güzel ve gülümseten bir şey olmadığı için seni düşünmek ve özlemek hoşuma gidiyordur. Belki de hatırladıklarımın gerçeklerden daha güzel olduğuna olan inancımın fazlalığındandır özlemeyi tercih edişim. Ya da zaman zaman içinde koca bir boşluk olmasındansa özlenecek bir boşluk olmasının daha iyi geldiğini düşündüğümdendir, kim bilir...

Galiba bilinçli bir işkence yöntemi benimki. Neyi neden yaptığımı bile bile yapıyorum ve sanırım yapmak istediğim için yapıyorum. Galiba hoşuma gidiyor seni özlemek, senli düşler kurmak. Hoşuma gidiyor aklıma her gelişinde yüzümde beliren tebessüm tıpkı dolan gözlerim gibi...

Çocukluğumdan beri hep inatçıydım ve yapma denileni yapmaya bayılırdım. Anlıyorum ki hiç değişmiyor bu huyum. Sen "beni sevme" dedin ama ben inadına sevdim seni. "Özleme, düşünme" dedin ama üzgünüm hem özlüyorum hem de düşünüyorum seni. Ve küçükken olduğu gibi ancak mantığım kabul ettiği zaman vazgeçerim seni özlemekten de düşünmekten de. O yüzden bildiğim için huyumu, tanıdığım için kendimi hiç boşuna uğraşmıyorum unutmak için. Zamanı geldiğinde sen de gideceksin misafir olduğun bu yürekten...


"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı? "
Victor Hugo

4 yorum:

  1. içinde, aklında bir soru işareti kalmadığında ve olmayacağına inandığında "unutmak" süreci kendiliğinden devreye giriyor en azından bende öyle oluyor...

    YanıtlaSil
  2. evet...bende de böyle oluyor...ve unutmanın asla mumkun olmayacağını bildiğimden ve ne yazık ki gelecek günleri artık bilemediğimden sonsuzluğa kazıdım adını...artık kaybetmekten korkmuyorum...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kaybetmekten korkmamak alıştığımız için mi oluyor diye düşünüyorum ama doğru cevabı bulamıyorum...
      Gelecek günler güzel şeyler getirir inşallah hepimize canım...

      Sil