Yüreğinde olmak istediğim biri var...
Benim her sabah kalktığımda ilk aklıma gelenim olduğu gibi ilk aklına geleyim istediğim, geceleri uykudan önce düşlerime ortak ettiğim gibi ortak etsin istediğim biri var...
Aklıma her gelişinde hem içimi burkanım hem yüzümü gülderinim...
Yaşadıklarımızı unutmadığım, unutamadığım ve yaşayamadıklarımıza hayıflandığım biri var...
Yıllar geçse de üzerinden her gördüğümde yanaklarımı al al yapanım...
Çalan her telefona "keşke o olsa" dediğim ama hiç aramayan biri var...
Ben koşa koşa gitmeye hazırken dönüp de ardına bakmayanım...
Yerine koymaya çalıştığım herkeste, her şeyde onu aradığım biri var...
Yokluğumu hiç hissetmeyenim, hissetse de göstermeyenim...
İçimden hiç atamadağım biri var...
Ne yaparsan yap kaderin önünde geçilmiyormuş dedirtenim...
Ellerini hiç tutmadığım ama her noktasını ezbere bildiğim biri var...
Konuşamadığım her şeyi aklımın bir köşesinde biriktirdiğim, konuşmayı çok özlediğim biri var...
Birlikte vakit geçirmeyi sevdiğimiz, birlikteyken zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız ama aslında birlikte olamadığım biri var...
Birbirimize baktığımızda gördüklerimizin çok farklı olduğunu biliyorum. Keşke aynı bakabilseydik hayata ki sana göre biz çok aynıyız. Ben senin bu dünyadaki kadın halinim, oysa ben sadece seni seven bir kadınım... Sen kafamı sevip öperken ben senin kokunu biriktiriyorum her defasında. Sen gülerken kahkahanı kazıyorum hafızama, bir daha ne zaman göreceğimi bilemediğimden...
Senden de öğrendiğim çok şey var. Mesela "bir insan varlığına rağmen nasıl yok olurmuş"u senden öğrendim ben tıpkı çok iyi anlaşsan da, birbirini beğensen de, omzunu başına koyup kucağında uyusan da "olmuyorsa olmayacağını" senden öğrendiğim gibi...
Bu kadar yokken nasıl da varsın her anımda ne garip değil mi? Ya benim bu kadar varken yok oluşuma ne demeli?
Her bildiğim gerçeğe rağmen özlemeye, sevmeye engel olamadığım biri var...
