Kimine göre bencil, kimine göre duygusuz bir kadınım... Geçmişimi bilmeden kimsenin şimdiki halimi yargılama lüksü olmadığının altını çizmek istiyorum öncelikle. Şimdi karşılarında gördükleri kadının neler yaşayıp, nelerle mücadele edip de bu kabuğa büründüğünü bilemezsiniz... 44 yaşındayım ve ben ne bencil ne de duygusuz bir kadınım. Ben aslında sadece ne istediğini ve istemediğini çok net bilen bir kadınım.
Güçlü bir kadın diyebilirsiniz mesele bana. Çünkü hayat ve yaşadıklarım bana başka şans bırakmadı. Hayatımın hiçbir döneminde bir başkasına güvenerek atmadım adımlarımı, almadım kararlarımı. Herkesin olduğu gibi benimde oldu bolca zor zamanlarım başa çıkmak zorunda olduğum. Elbette bu süreçlerde yanımda ailem, dostlarım, arkadaşlarım oldu ama hepsinin bende, ruhumda bıraktığı hasarları tek başıma onardım. Kimselerin bilmediği, anlamadığı belki de anlatamadığım fırtınalara karşı kaptanlık yapmak hiç de kolay olmadı. E o kadar fırtına karşısında aldığın kaptanlığı da kolay kolay bırakamıyorsun haliyle...
Net bir kadın da diyebilirsiniz bana. Ne hissettiğimi çok net dile getiriyorum artık. Karşımdakini kırar mıyım, üzer miyim diye düşünmüyorum eskisi kadar. Çünkü zamanında ziyadesiyle düşündüm ve gördüm ki ben hariç herkes kendini düşünüyor. E hal böyle olunca ben de artık kendime verdim önceliği. Boşuna dememişler "önce can, sonra canan"diye. Geç oldu ama ben de öğrendim ve artık bağıra bağıra söylüyorum "CANIM KENDİM" diye... Keşke daha önce diyebilseymişim...
Biraz da tahammülsüzüm artık. Zamanım ve huzurum o kadar kıymetli ki, kimsenin zamanımdan çalmasına, huzurumu bozmasına tahammülüm yok artık. Hayat gerçekten çok çabuk geçiyor ve ben hayatımı elimden geldiğince keyifle geçirmeye çalışıyorum artık. Nerede ve kimin/kimlerin yanında kendimi iyi hissediyorsam orada onunla/onlarla olmaya çalışıyorum. İstemediğim hiçbir yere gitmiyorum ve istemediğim kimsenin hayatında kalmaya, kimseyi hayatımda tutmaya çalışmıyorum...
Tüm yaşanmışlıkların yanına bir de 40 yaş olgunluğunu eklediğinde "ben buyum" diyebiliyor insan kendinden hiç olmadığı kadar emin bir biçimde. Ve inanın kimin ne düşündüğünün de zerre kadar önemi kalmıyor bu saatten sonra. işte o yüzden diyebiliyorum ki; "ben buyum ve böyle çok mutluyum." Beni olduğum gibi kabul edip, yoluma eşlik edecek herkesi kucaklamaya devam edeceğim, tıpkı yoracağını düşündüğüm herkesin yolundan çekilmeye devam edeceğim gibi... Ve aynaya her baktığımda söylemeye devam edeceğim "CANIM KENDİM" diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder