Adı gece kokusu hüzün...

İnsanın, bütün gün kalabalıklar arasında verdiği "iyi" ya da "mutlu" görünme çabasından sıyrılıp sadece "kendi" olabildiği 

İçimizdeki melekle şeytanın kıyasıya mücadele ettiği

Keşkelerin iyi kileri yok etmeye çalıştığı

Huzurun da en az huzursuzluk kadar çoğaldığı

Yoklukların daha da derinleştiği

Acıların katmerlendiği


Şarkıların ağırlaştığı

Sözlerin yerini sessizliğe bıraktığı

Bütün günün katili

Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen ama hep uykuya yenik düşen

Koskoca günden bize kalan tek gerçek tek zaman dilimi 

Gece...

Peki,


Geceler neden hep hüzün kokarlar?

Belki gün ışıklarının arasında saklı duran hüzün ortaya çıkmak için karanlığı beklediğinden

Belki de gözyaşları karanlıkta görünmediğinden

Kim bilir...