21 Şubat 2013 Perşembe

Bir özür borçluyum kendime...

İnsan en büyük eziyeti kendinden çekiyor aslında.

Kimse gel beni sev demiyor. Sen gidip seviyorsun olmayacak birini.

Ben mi hep olmayacak adamlar seviyorum yoksa onlar ben sevdikten sonra mı olmaz oluyorlar?

Her şeyi öğrendim de bir sevmemeyi öğretemedim yüreğime.

Sevmek gibi güzel bir duygu varken nefreti öğrenmek istemedi yüreğim. Ne nefreti ne de kin tutmayı. Hatta belki kızmayı bile. Kızıyorum, öfkeleniyorum ama hep ağır basan sevgim oluyor.

Kimseye kızmadığım, kızamadığım kadar kendime kızıp, öfkeleniyorum. 

Dilimin kemiği yok ama kalbimin kemikleri tuzla buz oldu kırıla kırala yapıştırmayı beceremedim.

Öğrenemedim onca kazığa, onca darbeye rağmen kendimi korumayı...

Herkesi sevdiğim kadar bir kendimi sevemedim...

Sevdiklerime kıyamazken hep kendime kıydım...

Herkesin yanında olmaya çalışırken kendimden uzaklaştığımı hiç göremedim...

Bulmaya çalıştıklarımı ararken kaybolmuşum içimde, kendime döndüğümde bulamadığımda anladım...

Büyümedim, büyüyemedim...

Bu saatten sonra da büyür müyüm bilemedim...


6 yorum:

  1. Cok dogru yazmissin bendede farkli degil bende bloguma beklerim http://prensesin-masali.blogspot.com/?m=1

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkesin bir özür borcu var galiba kendine...
      Hayatımızdaki insanlara gösterdiğimiz özeni biraz da kendimize gösterebilsek keşke ;)
      Uğrayacağım bloğuna :)

      Sil
  2. Grеаt article! Тhis is the kind of information that should be shared асross the internet.
    Ѕhаmе on Gοοgle for nο lοnger ρоѕіtioning this
    publiѕh upper! Соmе on over anԁ
    consult ωith my website . Thankѕ =)

    Also visit my website - SEOPressor V5

    YanıtlaSil
  3. Veгy nice post. I ϳust stumblеd upon your ωеblog and ωisheԁ to say that I hаve truly еnjoyeԁ bгowsіng уour blog postѕ.
    In аnу case I'll be subscribing to your rss feed and I hope you write again soon!

    Also visit my website; Wordpress Plugin

    YanıtlaSil